'رجب طیب اردوغان' نخست‌وزیر تركیه، فروردین ماه در راس یك هیات عالی‌رتبه سیاسی و اقتصادی وارد تهران شد و در فرودگاه مهرآباد مورد استقبال 'علی‌اكبر صالحی' وزیر امورخارجه كشورمان، قرار گرفت. وی اولین میهمان خارجی تهران در سال 91 است.

به گزارش ایرنا، اردوغان را در این سفر 'احمد داود اوغلو' وزیر امورخارجه، 'تانر یلدیز' وزیر انرژی و منابع طبیعی، 'ظفر چاغلایان' وزیر اقتصاد، 'نهاد ارگین' وزیر صنعت- علوم و فناوری، 'حاكام فیدان' معاون سازمان اطلاعات ملی، 'ارتشبد حلوصی آكار' جانشین رییس ستاد مشترك ارتش، 'ظفر آلپر' رییس سازمان انرژی اتمی، سه تن از نمایندگان مجلس تركیه و همسر و دخترش همراهی می كنند.

اردوغان پیش از سفر به تهران در كنفرانس بین‌المللی امنیت هسته‌ای سئول شركت و در حاشیه این اجلاس با 'باراك اوباما' رییس جمهوری آمریكا، دیدار و گفت‌وگو كرد.

بر پایه این گزارش، بررسی موضوع های مربوط به روابط دوجانبه، گفت وگو درباره مهم ترین تحولات خاورمیانه و احتمال انجام گفت وگوهایی درباره موضوع هسته ای از جمله مهمترین محورهای گفت وگوی نخست وزیر و اعضای هیات بلندپایه تركیه با مقام های جمهوری اسلامی ایران اعلام شده است.

** ایران- تركیه؛ سیاست افزایش روابط

--------------------------------------------------

روابط جمهوری اسلامی ایران و تركیه را شاید بتوان یكی از باثبات ترین روابط ایران و همسایگانش توصیف كرد، روابطی كه در طول دهه های مختلف ناشی از مسائل ژئوپلتیك و بسترهای اقتصادی دو كشور شكل قوام یافته تری نسبت به دیگر همسایگان ایران گرفته است.

در یك سو، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال تركیه قرار دارد كه بخش گسترده ای از سیاست های منطقه ای ایران را تشكیل می دهد. به گونه ای كه در سیاست خارجی ایران، تركیه به عنوان یك عنصر منطقه ای تاثیرگذار در حوزه های مختلف شاكله بندی شده و در نتیجه اهداف مشتركی با قابلیت همگرایی برای هر دو كشور قابل تعریف است.

در دیگر سو، تركیه در سیاست خارجی خود همواره براین نكته تاكید داشته و دارد كه با اتخاذ سیاست صفر كردن مسایل با همسایگان و استفاده حداكثری از ظرفیت های پیرامونی، به گسترش روابط با كشورهای منطقه ازجمله ایران می پردازد.

بروز مشكلات تاكتیكی با رژیم صهیونیستی ، گسترش رابطه با بخش گسترده ای از دنیای عرب و به طور كلی خروج تركیه از پوسته درونی و امنیتی به سیاست پویا و چندوجهی امری است كه در راستای این سیاست بازتعریف و تحلیل می شود.

البته بروز بحران در روابط با سوریه و مشكلات با عراق، از چالش های قابل مطرح در سیاست خارجی منطقه ای تركیه است.

به هر روی به نظر می رسد در اهداف و منافع ملی دو كشور ظرفیت ها و اشتراكات بسیاری وجود دارد كه قابلیت افزایش روابط میان دو كشور را دوچندان می سازد.

در حوزه اقتصادی، نمود گسترش این روابط را می توان در حوزه تبادلات گازی و برق میان دو كشور یافت.

در حوزه صادرات گاز، براساس قرارداد 23 ساله، جمهوری اسلامی ایران، سالانه 10 میلیارد متر مكعب گاز طبیعی به تركیه صادر می كند كه بر اساس همین قرارداد در سال 2010 میلادی (1389 شمسی) به طور متوسط روزانه 30 میلیون مترمكعب گاز به تركیه صادر شده است.

ترانزیت برق به این كشور طبق قرارداد سه جانبه ایران- تركیه و تركمنستان از طریق خط انتقال 400 كیلوولت از دسامبر 2003 (دی 1382) آغاز شده و تاكنون بالغ بر سه میلیارد و 400 میلیون كیلووات ساعت انرژی برق به این كشور ترانزیت شده است.

در ضمن قرارداد فروش مستقیم برق به این كشور نیز از سپتامبر 2010 (آذرماه 1389) آغاز شده است.

در حوزه مناسبات سیاسی شاید بتوان موضوعات محوری همچون؛ تحولات منطقه ای و میانجیگری در موضوع هسته ای ایران را از جمله مسائلی نامید كه دو كشور تلاش می كنند در بستر مناسبات دو جانبه به نتایج مثبتی دست یابند.

به هر روی روابط جمهوری اسلامی ایران و تركیه به عنوان دو كشور قدرتمند همسایه از ابعاد سیاسی و اقتصادی برخوردار است كه این دو بعد از روابط به موازات هم در طول سال های گذشته افزایش یافته، به طوری كه این ارتقا در سطوح مختلف از سوی دو كشور نیز پیگیری شده است.

بر این مبنا به نظر می رسد سفر اردوغان به تهران را می توان گام دیگری برای گسترش مناسباتی تفسیر كرد كه در مسیر افزایش حركت می كند.

تحقیق**2040**1599